‘Ο Γκέντυν Ρίνποτσε ήταν ένας Γιόγκι.
Μπορούμε στ’ αλήθεια να τον αποκαλούμε μεγάλο ασκητή, επειδή αφιερώθηκε στο μονοπάτι του διαλογισμού από την παιδική του ηλικία και δεν εγκατέλειψε ποτέ την υπόσχεσή του μέχρι την φώτιση.
Έτσι μπορούμε να αποκτήσουμε την φώτιση: Σεβόμενοι τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει.
Δεν είναι εύκολο να είμαστε σαν αυτόν’
Κούνζιγκ Σάμαρ Ρίνποτσε
Ο Γκέντυν Ρίνποτσε ήταν ένα εξαιρετικό ον, το αληθινό παράδειγμα ενός τέλειου μοναχού, ενός γιόγκι και ενός δασκάλου διαλογισμού. Ήταν ένας δάσκαλος από την παλιά παράδοση των μεγάλων πραγματωμένων όντων, των ‘μαχασίντα’ του Θιβέτ. Μέσα από την μοναδική ικανότητά του οι διδασκαλίες του γίνονταν κατανοητές από όλες τις τάξεις των όντων.
Ο Γκέντυν Ρίνποτσε, η ενσάρκωση της καλοσύνης, του ελέους και της απλότητας συνείσφερε πάρα πολύ στην επέκταση του Ντάρμα στην Ευρώπη όπου είχε πολλούς μαθητές.
‘Ο λάμα Γκέντυν είναι σαν τον Μιλαρέπα, πραγμάτωσε μέσα σε αυτή την ζωή, την κατάσταση του Ντόρτζε Τσανγκ’
(θεότητα που συμβολίζει την απόλυτη φώτιση)
Ράντζουνγκ Ρίκπεϊ Ντόρτζε, 16ος Γκιάλουα Κάρμαπα
Μια σύντομη περιγραφή της ζωής του Λάμα Γκέντυν Ρίνποτσε
‘Δεν έχω βιογραφία,
έχω πιει τσάι και έχω φάει τσάμπα’
Γκέντυν Ρίνποτσε
Ο Γκέντυν Ρίνποτσε γεννήθηκε την χρονιά του Γήινου Αλόγου (1918) στην περιοχή του Κάμ στο ανατολικό Θιβέτ, σε μια περιοχή που ονομάζονταν Νάνγκτσεν, στην οποία οι κάτοικοί της ήταν φημισμένοι για την γενναιότητα και την εντιμότητά τους. Πολλοί από αυτούς αφιέρωναν από παράδοση την ζωή τους στον μυστικιστικό ασκητισμό και στον διαλογισμό στις σπηλιές. Ο τόπος γέννησης του Λάμα Γκέντυν τιμάται ως ο τόπος στον οποίο γεννήθηκε μέσα σε ασυνήθιστες περιστάσεις ένας θρυλικός γιόγκι ο Σάνγκιε Γιέρπα. Ο μύθος λέει ότι ο Σάνγκιε Γιέρπα τράφηκε με το γάλα ενός ‘τζο’ (θηλυκού γιάκ) και αργότερα διαλογίστηκε μέσα σε μια σπηλιά στην πλαγιά ενός βουνού, όπου επέτυχε την πλήρη φώτιση. Στην πλευρά ενός βράχου, μπορεί να δει κανείς ακόμα το αποτύπωμα ενός τροχού του ντάρμα που εμφανίστηκε αυτογενώς μαρτυρώντας την πραγμάτωσή του.
Ο πατέρας του Ρίνποτσε, ο Μονγκ-τζε Ντάργκιε σκάλιζε μάντρα (ιερές μυστικές συλλαβές) πάνω σε ξύλο και πέτρα. Από την πιο νεαρή του ηλικία, ο λάμα Γκέντυν αισθάνονταν μια βαθιά βλέψη προς την πνευματική ζωή. Τους καλοκαιρινούς μήνες όταν οι γονείς του οδηγούσαν τα κοπάδια τους στα βοσκοτόπια, όλη η οικογένεια ζούσε μαζί μέσα σε ένα μεγάλο αντίσκηνο. Το αγαπημένο παιγνίδι του Ρίνποτσε ήταν να βρίσκει ένα απομονωμένο μέρος, στο οποίο μάζευε φύλλα και κλαδιά και έχτιζε μια καλύβα. Έμπαινε εκεί, καθόταν κάτω στην στάση του διαλογισμού και ανήγγειλε ‘Είμαι ένας ερημίτης’. Έπειτα το μικρό αγόρι έφτιαχνε ένα κάθισμα από χώμα, γέμιζε ένα βάζο με νερό και διάφορες ουσίες, κάθονταν πάνω στον θρόνο που είχε αυτοσχεδιάσει και έδινε μυήσεις απαγγέλλοντας προσευχές.
Ο Ρίνποτσε είπε γι αυτή την περίοδο:
‘Παρόλο που σε εκείνη την περίοδο δεν είχα λάβει καμιά θρησκευτική εκπαίδευση, όλες μου οι βλέψεις ήταν προς το άγιο Ντάρμα. Παρατηρούσα την ζωή των γονιών μου, που ήταν απλοί και ευθείς άνθρωποι και βλέποντας ότι ήταν απασχολημένοι μόνο με αυτή την ζωή έλεγα στον εαυτό μου: ‘Όλες οι έγνοιες αυτού του κόσμου είναι ανώφελες και δεν έχουν μέλλον. Ποια χρησιμότητα θα έχουν κατά την ώρα του θανάτου; Μια συνηθισμένη ζωή δεν πετυχαίνει τίποτα καλό. Μπορεί να τελειώσει μόνο μέσα σε δυστυχία.’
Στοχάστηκα βαθιά πάνω στην δυστυχία που υποφέρουν τα όντα των κολάσεων και τα γιντάκ (πεινασμένα φαντάσματα). Κατανόησα ότι οι συνθήκες ζωής τους ήταν το αποτέλεσμα της αποκλειστικής τους απασχόλησης με κοσμικές δραστηριότητες σε προηγούμενες υπάρξεις. Αισθάνθηκα μεγάλη λύπη για τα δεινά τους και τρόμο μήπως και οι γονείς μου συναντούσαν μια παρόμοια μοίρα μετά τον θανάτό τους. Στοχαζόμενος έτσι βαθιά, ο νους μου απομακρύνθηκε για πάντα από τα εγκόσμια.
Ο πατέρας μου προσπάθησε πολύ σκληρά να μου διδάξει την τέχνη του αλλά οι προσπάθειές του ήταν μάταιες. Παρέμενα ανίκανος να χρησιμοποιήσω σωστά τα εργαλεία. Οι γονείς μου ανησυχούσαν για το μέλλον μου και τελικά ενέδωσαν στα επανειλημμένα αιτήματά μου να βρω έναν δάσκαλο από τον οποίο θα μπορούσα να μάθω το άγιο Ντάρμα. Αποφάσισαν να με πάνε στο κοντινό μοναστήρι του Κιοντράγκ όπου μπορούσα να έχω και θρησκευτική εκπαίδευση και φροντίδα για τις υλικές μου ανάγκες.’
Έτσι ο Ρίνποτσε στην ηλικία των επτά χρόνων περίπου, άρχισε την μαθητεία του στον μοναχισμό. Παρόλο που ακολουθούσε τους κανόνες της κοινότητας, πολύ λίγο ενδιαφέρονταν για τις παραδοσιακές δραστηριότητες των μοναχών: ανάγνωση και απαγγελία κειμένων, κατασκευή τόρμα, θρησκευτικούς χορούς και άλλες τυπικές δραστηριότητες.
Αντίθετα από τους άλλους μοναχούς, ήταν ικανοποιημένος μόνο όταν παρέμενε σε διαλογισμό και πέρασε τα χρόνια του μαθαίνοντας να διαλογίζεται στα πόδια μεγάλων πραγματωμένων δασκάλων που έμεναν στο μοναστήρι. Λαχταρούσε με όλο του το είναι μόνο για τις ασκήσεις του μυστικού μάντρα, την Βατζραγιάννα, το γρήγορο μονοπάτι προς την πνευματική πραγμάτωση.
Ο Ρίνποτσε, κατά την διάρκεια της εκπαίδευσής του, ολοκλήρωσε πολλές απομονώσεις. Στην ηλικία των δέκα επτά χρόνων χειροτονήθηκε Γκέλονγκ και στα είκοσι ένα χρόνια του μπήκε στο κέντρο απομόνωσης του μοναστηριού του για να πραγματοποιήσει την παραδοσιακή απομόνωση των τριών χρόνων και τριών μηνών.
Κινούμενος από μια αδιάκοπη πίστη και αφοσίωση ήταν ένας κατάλληλος δέκτης των διδασκαλιών και ο νους του διαποτίστηκε τελείως από τον νου των δασκάλων του. Εφαρμόζοντας τις ασκήσεις των τσα και λουνγκ των Έξη Γιόγκα του Ναρόπα (Γιογκικές ασκήσεις της Βατζραγιάννα), δεν φορούσε πια κανένα άλλο ρούχο παρά ένα και μόνο λευκό βαμβακερό πανί. Επίσης, λόγω της πραγμάτωσής του πάνω στην γιόγκα της φυσικής θερμότητας- ‘Τούμμο’ ανέπτυξε την ικανότητα να κάνει τον πάγο να λιώνει. Ακόμα και στα μέσα του χειμώνα παρέμενε στο κελί του χωρίς θέρμανση και το γέμιζε με θερμότητα μέσα από την δύναμη του σαμάντι του. Ένα επιπλέον σημάδι της κυριαρχίας του πάνω στον διαλογισμό ήταν ότι δεν αισθάνονταν πλέον πείνα ή δίψα και λάμβανε μόνο μια πολύ μικρή ποσότητα φαγητού. Απέκτησε άμεση και οριστική κατανόηση όλων των καταστάσεων του νου συμπεριλαμβανομένων ακόμα και των πιο λεπτοειδών.
Μετά την τρίχρονη απομόνωσή του παρέμεινε για πολλά ακόμα χρόνια στο μοναστήρι του στο Κιοντράγκ, κάνοντας εντατικά διαλογισμό σε αυστηρή απομόνωση. Η πόρτα του ήταν κλειστή και ο μοναδικός του επισκέπτης ήταν ο μάγειρας που τον φρόντιζε και κρατούσε το κλειδί για το κελί του.
Μια μέρα ο ριζικός του λάμα (ο λάμα με τον οποίο έχει κανείς έναν ειδικό σύνδεσμο) ο Τούλκου Τένζιν του Κιοντράγκ, ήρθε και τον επισκέφτηκε, άνοιξε την πόρτα του κελιού του και του είπε: ‘Τώρα είναι η ώρα να βγεις έξω. Ο διαλογισμός σου έχει ολοκληρωθεί. Έχεις επιτύχει την πραγμάτωση της άσκησης, δεν είναι πλέον χρήσιμο για σένα να παραμένεις σε απομόνωση. Είσαι αληθινά ένας κάτοχος της ευλογίας και από δω και πέρα μπορείς να παραμένεις ανάμεσα στο πλήθος και να πραγματοποιείς το όφελος των όντων. Η πραγμάτωσή σου είναι ακλόνητη, είσαι σαν ένας βράχος από χρυσάφι. Μπορείς να είσαι σίγουρος γι αυτό! Τώρα, δράσε σύμφωνα με την θέλησή σου.’
Παρά τα λόγια αυτά ο Ρίνποτσε παρέμεινε σε απομόνωση. Ακολούθησε μια δεύτερη επίσκεψη του Τένζιν Ρίνποτσε, όπως επίσης και η αποτελεσματική επιμονή του Κένπο Μίνγκιουρ, ενός σίντα (πραγματωμένου ασκητή) που ζούσε στο μοναστήρι και ήταν ένας από τους ριζικούς του λάμα. Έτσι τελικά δέχτηκε να ακολουθήσει την απαίτησή τους και άφησε την απομόνωση του.
Ο Ρίνποτσε έκανε μετά ένα προσκύνημα, επισκεπτόμενος τα άγια μέρη του Θιβέτ και του Νεπάλ, κάνοντας πλουσιοπάροχες προσφορές και πάρα πολύ δυνατές προσευχές ευχών.
Αφού πέρασε ένας χρόνος συνέχισε την άσκησή του, διαλογιζόμενος σε διάφορες σπηλιές που είχαν ευλογηθεί από τους μεγάλους σίντα του παρελθόντος όπως τον Γκούρου Ρίνποτσε και τον Μιλαρέπα. Εκεί ο Ρίνποτσε ολοκλήρωσε την πραγμάτωσή του.
Παρόλο που είναι δύσκολο για ένα κοινό άτομο να εξακριβώσει τις ιδιότητες ενός φωτισμένου όντος, η δύναμη της χάρης του και η θερμή ακτινοβολία του ελέους του γίνονταν άμεσα αισθητές. Ο Γκέντυν Ρίνποτσε ήταν κατ’ εξοχήν αναγνωρισμένος και για την ικανότητά του να υποτάσσει και να μεταστρέφει τα μη ανθρώπινα όντα, τα μοχθηρά πνεύματα, εκείνους που προκαλούν κάθε είδος ανισορροπίας και τα εμπόδια από τα οποία υποφέρουν οι άνθρωποι.
Το 1959, όταν τα συμβάντα στο Θιβέτ κατέληξαν σε βία και ολοκληρώθηκε η στρατιωτική κατοχή, ο Ρίνποτσε βρίσκονταν ακόμα σε απομόνωση. Τότε μια προστατευτική θεότητα εμφανίστηκε και τον κατεύθυνε να φύγει προς το νότο, διαβεβαιώνοντάς τον για την παρουσία της και την μελλοντική της προστασία. Ο Ρίνποτσε, χωρίς καμιά γνώση για τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει, έφυγε. Βασιζόμενος πάνω στην δύναμη του καταφυγίου πάνω στα Τρία Πολύτιμα Πετράδια (τον Βούδα, το Ντάρμα και την Σάνγκα) κατάφερε να διασχίσει τις Κινεζικές γραμμές και να φτάσει στην Ινδία χωρίς να δημιουργηθεί πρόβλημα από τους κινδύνους του ταξιδιού. Αφού βρέθηκε στην Ινδία, πήγε να βρει τον Γκιάλουα Κάρμαπα που του εμπιστεύτηκε την διεύθυνση ενός καινούργιου μοναστηριού στο ανατολικό Μπουτάν. Έμεινε σε αυτή την θέση για τρία χρόνια. Έπειτα λόγω της καλοσύνης του Κάρμαπα μπόρεσε να πάει στην Καλιμπόνγκ και να μείνει στο σπίτι ενός ευεργέτη.
Παρέμεινε εκεί σε ημι-απομόνωση για δώδεκα ακόμα χρόνια.
Κάθε χρόνο, ο Ρίνποτσε πήγαινε στο μοναστήρι του Κάρμαπα στην Ρουμτέκ όπου λάμβανε από ‘κείνον πολυάριθμες μεταδόσεις. Το 1974 όταν ο Κάρμαπα προετοιμάζονταν να κάνει το πρώτο του ταξίδι στην δύση, είπε στον Ρίνποτσε τα ακόλουθα λόγια:
‘Πρόκειται να ταξιδέψω στην Ευρώπη και την Αμερική. Οι Δυτικοί, μη γνωρίζοντας το άγιο Ντάρμα, υποφέρουν πάρα πολύ μια και ο νους τους ταράσσεται από την υπερηφάνεια, την ζήλεια την επιθυμία και το μίσος. Το άγιο Ντάρμα από μόνο του μπορεί να προμηθεύσει ένα αντίδοτο για την δυστυχία τους. Αν υπάρχουν οι συνθήκες για την ανάπτυξη των διδασκαλιών, εσύ θα είσαι υπεύθυνος για την εξάπλωσή τους στην Ευρώπη. Δεν υπάρχει τίποτα να συζητήσουμε, γνωρίζω τα σημάδια. Γνωρίζω ότι είσαι ένας λάμα που έχει πραγματώσει τον σκοπό της άσκησης. Έχει έρθει ο καιρός για να εκπληρώσεις το όφελος των όντων.’
Ο Ρίνποτσε θυμάται την αντίδρασή του:
‘Αισθάνθηκα συντετριμμένος από την προοπτική ενός τέτοιου καθήκοντος. Παρέμεινα άφωνος, ανίκανος να απαντήσω. Ο Κάρμαπα τοποθέτησε τότε το χέρι του στο κεφάλι μου και μου είπε, χαμογελώντας: Ένας ευεργέτης, ο κύριος Μπένσον, μου έχει προσφέρει ένα μέρος της ιδιοκτησίας του στην Γαλλία. Πρέπει να ιδρυθεί εκεί ένα σημαντικό κέντρο για την εξάπλωση του ιερού Ντάρμα. Έτσι πολλοί άνθρωποι θα μπορέσουν να έχουν πρόσβαση στις διδασκαλίες και αυτό θα ωφελήσει τους δυτικούς πάρα πολύ. Γι αυτό τον λόγο, θα πάς στην Ευρώπη. Μην στεναχωριέσαι, έχεις το απαραίτητο κάρμα για να εκπληρώσεις αυτό το καθήκον. Έχει φτάσει η ώρα να δραστηριοποιηθείς. Είμαι ο Κάρμαπα και αν έχεις λίγη πίστη στο όνομα του Κάρμαπα, πρέπει να πιστέψεις αυτό που λέω.’ Έτσι ολοκλήρωσε τα λόγια του, γελώντας.
‘Είμαι γέρος’, απάντησα.
Ο Γκιάλουα Κάρμαπα αποκρίθηκε ‘Είναι αλήθεια ότι είσαι μεγαλύτερος από μένα. Παρόλα αυτά, θα φύγω πριν από σένα και θα με ξαναδείς σαν παιδί. Η δραστηριότητά σου είναι πολύ στενά συνδεδεμένη στην δική μου. Θα εμφανιστείς και πάλι για δύο ζωές, πολύ κοντά σε μένα και μετά θα εκδηλώσεις την πλήρη Βουδική κατάσταση.’
Ο λάμα Γκέντυν Ρίνποτσε έφτασε στην Γαλλία τον Αύγουστο του 1975. Από αυτή την ημέρα και μετά έδωσε ακούραστα τον εαυτό του στον ρόλο που του εμπιστεύτηκε ο Γκιάλουα Κάρμαπα δηλαδή την μετάδοση του αυθεντικού Ντάρμα στους δυτικούς. Η δραστηριότητα του τον έφερε σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες. Έφυγε στις 31 Οκτωβρίου 1997 στο δωμάτιό του, στο Ντάκπο Κούντρελ Λινγκ, στην Οβέρνη.
Ο Γκέντυν Ρίνποτσε θυμάται..
Ήμουν 15 ή 16 χρονών όταν ο 16ος Κάρμαπα επισκέφτηκε το μοναστήρι μας. Εκείνη την εποχή ήμουν μονάχα ένα μικρό παιδί και τον Κάρμαπα συνόδευε ο προηγούμενος Σίτου Ρίνποτσε. Ο Κάρμαπα έμεινε τρείς μέρες και εκτέλεσε την τελετή του στέμματος με ένα μικρό μαύρο καπέλο, μια και δεν μπορούσε ακόμα να φορέσει το μεγάλο. Μας έδωσε επίσης την ενδυνάμωση του Τσενρέζι (θεότητα που συμβολίζει το έλεος).
Μετά την επίσκεψη του άρχισα μια τρίχρονη απομόνωση και μετά από αυτό έφυγα για ένα ετήσιο προσκύνημα σε ολόκληρο το Θιβέτ, κάτι που με οδήγησε στο Τσούρπου (την έδρα του Κάρμαπα στο Θιβέτ). Για μια ακόμα φορά συνάντησα τον Κάρμαπα και συμμετείχα στην τελετή του στέμματος.
Από το κεντρικό Θιβέτ, ταξίδεψα κατ’ ευθείαν πίσω στο Καμ στο ανατολικό Θιβέτ και πέρασα περίπου οκτώ χρόνια σε πλήρη απομόνωση.
Μετά ο Κάρμαπα επισκέφθηκε και πάλι το Νάνγκτσεν. Ένα μεγάλο αντίσκηνο στήθηκε και πολλοί άνθρωποι ήρθαν να τον δουν. Όλη η κοινότητά μας ήταν εκεί, εκτός από τους μάγειρες. Δύο από τους φίλους μου στην απομόνωση ταξίδεψαν μαζί μου και μετά από την συνάντησή μας με τον Κάρμαπα, περάσαμε πολλά χρόνια στα βουνά διαλογιζόμενοι σε πλήρη απομόνωση.
Στην συνέχεια πήγαμε στον τόπο της απομόνωσης του Ούργκιεν Ρίνποτσε στο Κόνγκπο και ασκηθήκαμε εκεί για έξη μήνες. Το επόμενο προσκύνημά μας κράτησε τρία χρόνια. Ταξιδέψαμε μέσω του Θιβέτ όλο τον δρόμο μέχρι το βουνό Καϊλάς. Μετά αισθανθήκαμε ότι ήταν ώρα να γυρίσουμε σπίτι. Στο ταξίδι της επιστροφής, επισκεφτήκαμε και πάλι το Τσούρπου. Ακούσαμε ότι ο Κάρμαπα ήταν ήδη καθ΄οδόν για την διαφυγή από το Θιβέτ (μετά την Κινέζικη εισβολή) και έμενε στο Πάλτσεν Τζόουο Ρι. Αμέσως ξεκινήσαμε να τον συναντήσουμε, αλλά οι Κινέζοι μας σταμάτησαν. Συναντήσαμε κατόπιν φίλους και συγγενείς σε μια μικρή πόλη που λέγονταν Νιέ, όπου ασκηθήκαμε στην τελετή του Ντόρτζε Ντρόλο (μια προστατευτική θεότητα), για να ξεπεράσουμε τις παρεμποδιστικές επιρροές. Μάθαμε τελικά ότι ο 16ος Κάρμαπα είχε φτάσει σώος στην εξορία. Μετά αποσυρθήκαμε σε μια σπηλιά πολύ ψηλά στα βουνά σε μια κοιλάδα που ονομάζονταν Λο, όπου ο Ρετσούνγκπα (ο μεγάλος μαθητής του Μιλαρέπα) ασκήθηκε και διαλογίστηκε κάποτε.
Κατά την διάρκεια μιας τελετής τσοκ αποφασίσαμε να δραπετεύσουμε από το Θιβέτ, αλλά φαίνονταν σχεδόν αδύνατο γιατί οι Κινέζοι είχαν ήδη αποκόψει όλα τα περάσματα διαφυγής. Συναντήσαμε πολλούς Θιβετιανούς που μας διηγήθηκαν τις αποτυχημένες τους προσπάθειες να δραπετεύσουν και ότι δεν υπήρχαν πια ανοιχτά περάσματα.
Ζήτησα την βοήθεια και την προστασία των Τριών Πολύτιμων Πετραδιών (του Βούδα, του Ντάρμα και της Σάνγκα) και τους παρακάλεσα να με καθοδηγήσουν γιατί ήμουν αποφασισμένος να δραπετεύσω. Οι άλλοι Θιβετιανοί προσπάθησαν να με μεταπείσουν καθώς ήταν σίγουροι ότι οι Κινέζοι θα με σκότωναν μαζί με όλους τους άλλους. Ήμουν όμως σίγουρος ότι η διαφυγή ήταν το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω και ότι τα Τρία Πολύτιμα Πετράδια θα μας προστάτευαν.
Η πορεία της απόδρασής μας δεν αποτελούνταν από ένα αληθινό μονοπάτι. Από την μια μεριά υπήρχαν πολύ απότομα φαράγγια και από την άλλη ο Βραχμαπούτρα. Οι Κινέζοι είχαν υπό τον έλεγχό τους όλη την διαδρομή.
Για να μην γίνουμε αντιληπτοί έπρεπε να περιμένουμε το απόλυτο σκοτάδι της νύχτας. Οι Κινέζοι είχαν πυρσούς και περπατούσαμε τόσο κοντά τους που μπορούσαμε να δούμε την καύτρα των τσιγάρων τους, τα κύπελλα με το αχνιστό τσάι και τα όπλα τους που ήταν στραμμένα προς την κατεύθυνσή μας. Παρόλο που τα σώματά μας έτρεμαν από το φόβο, προσευχόμασταν απλώς στα Τρία Πολύτιμα Πετράδια και συνεχίζαμε. Μας πήρε δύο ώρες να περάσουμε μέσα από τις γραμμές των Κινέζων και είναι σίγουρο ότι μόνο λόγω τη ευλογίας του καταφυγίου δεν μας συνέλαβαν. Οι Θιβετιανοί που με συνόδευαν ήταν κατασυγκινημένοι και τρομερά ευγνώμονες. Το θεώρησαν θαύμα.
Στην πορεία μας προς την Ινδία δεν είδαμε κανένα για τρείς εβδομάδες. Μόνο κοντά στα σύνορα με την Ινδία συναντήσαμε μερικούς αγωνιστές της αντίστασης. Ένας από αυτούς ήταν άρρωστος, διπλωμένος στα δύο από τον πόνο. Μας ζήτησε να τον βοηθήσουμε, σαν λάμα που ήμασταν. Έτσι προσευχήθηκα γι αυτόν, του έδωσα ευλογίες και μετά από λίγο συνήλθε.
Οι πολεμιστές αναμετέδωσαν ένα μήνυμα στο επόμενο φυλάκιο ότι ένας μεγάλος λάμα πήγαινε προς τα ‘κει και θα έπρεπε να κάνουν ό,τι μπορούσαν για να τον βοηθήσουν. Έτσι όλες οι δυσκολίες ξεπεράστηκαν.
Με το που φτάσαμε στην Ινδία μείναμε για τρείς μέρες στο στρατόπεδο των προσφύγων, με το όνομα Μουσαμάρι. Στην συνέχεια η Ινδική κυβέρνηση μας πληροφόρησε ότι θα έπρεπε να πάμε στο Σικκίμ για να δουλέψουμε μαζί με άλλους 300 Κάμπα. Πολλοί είχαν μεγάλες δυσκολίες δουλεύοντας σαν εργάτες φτιάχνοντας τους δρόμους εκεί και μου ζήτησαν να κάνω γι αυτούς προσευχές στην Τάρα. Μετά πέρασα τρεις εβδομάδες στο Σικκίμ μαζί με τους Κάμπας.
Τότε ανακάλυψα ότι την ίδια ώρα ο Κάρμαπα βρίσκονταν στη Ρουμτέκ (την έδρα του στην Ινδία) έτσι πήγα εκεί μαζί με έναν φίλο μου.
Όταν φτάσαμε στο μοναστήρι ήταν βράδυ και οι μοναχοί ήταν συγκεντρωμένοι στο Ναό εκτελώντας μια τελετή. Ο Κάρμαπα ήταν και εκείνος εκεί και μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω. Μόλις είχε μοιραστεί η σούπα στους μοναχούς και ο Κάρμαπα έδωσε οδηγίες να δώσουν και σε μένα. Ο μοναχός που ήταν υπεύθυνος για την διανομή της σούπας μου είπε ότι θα έπρεπε να πάω να την φάω έξω, αλλά ο Κάρμαπα με προσκάλεσε ένα μείνω και μια και δεν είχα δικό μου μπολ, φρόντισε να μου δοθεί ένα.
Μετά την τελετή ο Κάρμαπα ανέβηκε, στο δωμάτιό του. Θέλαμε να του μιλήσουμε, έτσι τον ακολουθήσαμε, αλλά ένας από τους μοναχούς μας σταμάτησε και μας είπε ότι θα έπρεπε να ξανάρθουμε την επόμενη το πρωί γιατί ο Κάρμαπα δεν δέχονταν ποτέ επισκέπτες το βράδυ. Καθώς κατεβαίναμε τις σκάλες ένας από τους μοναχούς του Κάρμαπα έτρεξε πίσω μας και είπε ότι ο Κάρμαπα ήθελε να δει τους δύο επισκέπτες πρεσβύτερους λάμα και ότι θα έπρεπε να πάμε αμέσως.
Βρεθήκαμε τελικά μπροστά στον Κάρμαπα και μας ευλόγησε και με τα δυό του χέρια. Ένας από τους βοηθούς θέλησε να μας ξαποστείλει και πάλι, αλλά ο Κάρμαπα μας προσκάλεσε να μείνουμε.
Μας είπε ότι θα έπρεπε να ζήσουμε στην Ρουμτέκ. Είπε ότι αν θα μπορούσαμε να φροντίζουμε τους εαυτούς μας θα έπρεπε να το κάνουμε. Και αν δεν μπορούσαμε να φροντίζουμε τους εαυτούς μας, θα μπορούσαμε να ενημερώσουμε τους μοναχούς του και θα μας φρόντιζαν εκείνοι. Στην περίπτωση που οι μοναχοί δεν θα μπορούσαν να μας προμηθεύσουν με αυτά που χρειαζόμασταν, ο Κάρμαπα θα έδινε εντολή στους ανθρώπους της κουζίνας του να μας δίνουν οτιδήποτε χρειαζόμασταν. Με το ζόρι μπορούσαμε να πιστέψουμε αυτό που συνέβαινε.
Ο φίλος μου και εγώ ήμασταν βέβαια ευτυχείς που ήμασταν μαζί με τον Κάρμαπα και λαμβάναμε τις ευλογίες του. Δεν ξέραμε όμως τι ακριβώς να κάνουμε. Δεν θέλαμε στ’ αλήθεια να ζήσουμε στο μοναστήρι. Λέγεται ότι αν περνά κανείς πάρα πολύ καιρό κοντά στον δάσκαλό του, υπάρχει ο κίνδυνος να σπάσει τα σάμαγιά του (ιερούς δεσμούς). Αυτό δεν είχε ποτέ συμβεί σε μας και δεν θέλαμε να επιτρέψουμε να συμβεί. Την ίδια όμως ώρα δεν θέλαμε να ενοχλήσουμε τον Κάρμαπα με τις προσωπικές μας ανησυχίες.
Λίγο μετά, ο Κάρμαπα ζήτησε και πάλι να μας δει και μας είπε ότι θα έπρεπε να συνοδέψουμε έναν Κένπο (λόγιο της φιλοσοφίας) στη Μπάκσα, ο οποίος θα αναχωρούσε την επόμενη το πρωί. Στην Καλιμπόνγκ θα έπρεπε να μείνουμε στο σπίτι ενός από τους γενναιόδωρους ευεργέτες του Κάρμαπα. Υπήρχε όμως ένα μικρό πρόβλημα. Ο Κένπο είχε Ινδικό διαβατήριο και μπορούσε να ταξιδέψει στην Μπάκσα οποτεδήποτε, εμείς όμως είχαμε μόνο ταυτότητες του Σικκίμ και χρειαζόμασταν ειδική άδεια για να κάνουμε αυτό το ταξίδι. Ο Κάρμαπα ήλθε αμέσως σε επαφή με τους αξιωματούχους του Σικκίμ και τους ζήτησε να μας προμηθεύσουν με τα απαραίτητα έγγραφα. Ήθελε οπωσδήποτε να συνοδεύσουμε τον Κένπο. Τελικά όλα πήγαν καλά και φύγαμε την επόμενη μέρα για το ταξίδι μας στην Καλιμπόνγκ.
Δεν θυμάμαι ακριβώς για πόσο χρόνο έμεινα στην Καλιμπόνγκ με τον ευεργέτη του Κάρμαπα, ο οποίος είχε ένα τεράστιο ναό δίπλα από το σπίτι του. Με φρόντισε τόσο καλά που μπόρεσα να αφιερώσω όλο μου τον χρόνο στην άσκηση του Ντάρμα χωρίς να χρειάζεται να κάνω κάτι άλλο. Δεν χρειαζόταν να πάω πουθενά, ούτε καν για να διευθύνω τις τελετές.
Ο χορηγός μου μετά αναχώρησε για ταξίδι πολλών μηνών και έτσι έφυγα από την Καλιμπόνγκ και πήγα στο Νταρζίλινγκ, συνάντησα εκεί κάποιους φίλους και πέρασα ένα μήνα στην Σονάντα με τον Νόρλα.
Μετά ο Κάρμαπα με κάλεσε στην Σονάντα και μου είπε ότι θα έπρεπε τώρα να πάω στο Μπουτάν. Του είπα ότι δεν μπορώ να το κάνω αυτό γιατί είχα ήδη αποφασίσει να κάνω μια τρίχρονη απομόνωση με τον Νόρλα.
Ο Κάρμαπα αποκρίθηκε ‘Όχι, αυτό αποκλείεται’ και έστειλε αμέσως ένα τζιπ να με πάει αμέσως στο Μπουτάν. Η βασίλισσα είχε μόλις ολοκληρώσει το χτίσιμο ενός ναού εκεί, τον οποίο είχε αφιερώσει στον Κάρμαπα. Η αληθινή μου όμως επιθυμία ήταν να συνεχίσω να ασκούμαι σε απομόνωση. Τελικά μπόρεσα στ’ αλήθεια να ασκηθώ σε απομόνωση κοντά στο βασιλικό παλάτι, μια και κάποιος άλλος ανέλαβε την ευθύνη της καθοδήγησης των τελετών του ναού.
Μετά απεβίωσε ο βασιλιάς του Μπουτάν. Ο Κάρμαπα και ο Ντύτζομ Ρίνποτσε προσκλήθηκαν για να διευθύνουν τις τελετές της αποτέφρωσης. Αυτές οι τελετές αποτελούνται από μια συγκεκριμένη μορφή της άσκησης του Τσε. Και οι δύο δάσκαλοι μου ζήτησαν να κάνω την άσκηση. Πηγαίνοντας στο Τιμπού έμεινα για λίγο στο Πάγκντρου Τάγκσανγκ, όπου συσσώρευσα 100.000 τσοκ του Γκούρου Ρίνποτσε της τελετής του Σάμπα Λούντρουπ. Η μητέρα της βασίλισσας είχε ζητήσει να γίνουν αυτές οι τελετές.
Τον ίδιο καιρό ο Ντίλγκο Κιέντσε Ρίνποτσε διέμενε στο Πάγκντρου Κυίτσου. Μου ζήτησε να πάω να τον δω και κατέληξα να μείνω εκεί μια βδομάδα.
Την ίδια στιγμή ο Τόπγκα Ρίνποτσε είχε χτίσει ένα σπίτι και αναζητούσε έναν λάμα για να τελέσει το τελετουργικό του καθαγιασμού. Με προσκάλεσε να το κάνω.
Μια μέρα ο Ντίλγκο Κιέντσε Ρίνποτσε μου είπε ότι θα πρέπει να πάω στην Ευρώπη και ότι θα με βοηθούσε να αποκτήσω διαβατήριο. Όμως του είπα ‘Δεν θα πάω ποτέ στην Ευρώπη’. Ο Κιέντσε Ρίνποτσε με ρώτησε αν ήμουν απολύτως σίγουρος γι αυτό και είπα ‘Απολύτως σίγουρος και αυτή είναι η οριστική μου απόφαση’. Εκείνος απλώς απάντησε: ‘Δεν θέλεις να πας στην Ευρώπη, αλλά θα πας σε κάθε περίπτωση’.
Λίγο μετά ο Κάρμαπα ξαναγύρισε στο Μπουτάν και την επόμενη μέρα με προσκάλεσε για πρόγευμα. Καθώς καθόμουνα μαζί του, μου είπε ότι αυτό τον χρόνο θα ταξίδευε στη Δύση, επισκεπτόμενος πολλές χώρες. Ο Κάρμαπα ήθελε να ανακαλύψει αν υπήρχε στην Δύση θετικό κλίμα για τις διδασκαλίες του Βούδα.
Ο Κάρμαπα μου είπε: ‘Αν η ανάπτυξη στην Δύση είναι γενικά θετική, τότε θα πρέπει να πας. Δεν θα πρέπει να διαμαρτύρεσαι και να επιμένεις ότι προτιμάς να μείνεις εδώ. Είπα στον υπουργό εσωτερικών του Μπουτάν ότι θα χρειαστείς διαβατήριο και έχει ήδη αρχίσει την διαδικασία.
Αν δημιουργηθεί σε μένα η εντύπωση ότι το Ντάρμα θα μπορούσε να ανθίσει στην Δύση, θα ξέρω και αν είναι πιο κατάλληλη η Αμερική ή η Γαλλία. Θα πρέπει τότε να εγκαθιδρύσεις εκεί ένα κέντρο του Ντάρμα και ένα μοναστήρι. Η απόφαση έχει παρθεί και δεν θα πρέπει να αντιστέκεσαι».
Καθόμουνα απολύτως άφωνος. Σκέφτηκα, ‘Τι μπορώ να πω, δεν ξέρω τίποτα’
Όταν ξαναγύρισα στον Τόπγκα Ρίνποτσε του είπα ότι ο Κάρμαπα με συμβούλεψε πάνω στα πάντα. Ο Τόπγκαλα ρώτησε τι συνέβη και του είπα: ‘Ο Κάρμαπα είπε ότι θα πρέπει να πάω σε ένα μέρος που ονομάζεται Ευρώπη’. Ο Τόπγκα Ρίνποτσε απάντησε: ‘Έτσι θα πρέπει να γίνει. Θα πρέπει να πας στην Δύση’.
Αποκρίθηκα: ‘Αν είναι έτσι, τότε αρνούμαι. Θα ζητήσω συγνώμη από τον Κάρμαπα που δεν μπορώ να πάω’.
Ζήτησα από τον Τόπγκαλα να μου δανείσει το αυτοκίνητό του γιατί ήθελα να το ξεκαθαρίσω αυτό αμέσως με τον Κάρμαπα. Όμως εκείνος είπε: ‘Δεν θα μπορέσεις να αλλάξεις το παραμικρό. Έχω ήδη μιλήσει με τον Κάρμαπα γι αυτό το θέμα και ακόμα και ο Υπουργός Εσωτερικών προσπάθησε να του αλλάξει γνώμη. Παρόλα αυτά ο Κάρμαπα επιμένει ότι θα πρέπει να ταξιδέψεις στην Δύση. Αν πας τώρα και του ζητήσεις να μην σε στείλει το μόνο αποτέλεσμα είναι ότι θα τον δυσαρεστήσεις’.
Αυτό με έκανε να εγκαταλείψω την ιδέα να πάω να δω και πάλι τον Κάρμαπα. Σύντομα έφυγε για το ταξίδι του στην Δύση.
Στην επιστροφή ο Κάρμαπα έστειλε τον προσωπικό του βοηθό τον Σίνπον να με πάει στην Ρουμτέκ. Φύγαμε αμέσως και πήγα κατ’ ευθείαν να δω τον Κάρμαπα. Μου διηγήθηκε τα ταξίδια του και είπε: ‘Πήγα σε όλη την Αμερική και την Ευρώπη. Είμαι σίγουρος ότι ο Βουδισμός θα ανθίσει. Όσο αφορά την άσκηση φαίνεται ότι θα υπάρξει μεγαλύτερη δραστηριότητα στην Ευρώπη. Μου έχει ήδη δοθεί ένα κομμάτι γης στην Γαλλία. Εκεί πρέπει να πας’.
Αποκρίθηκα: ‘Τι θα πρέπει κάνω εκεί; Δεν είμαι ικανός για τίποτα. Γιατί θα πρέπει να είμαι εγώ αυτός που πρέπει να πάει σε αυτό το μέρος;’
Ο Κάρμαπα απάντησε απλά: ‘Μην σκέφτεσαι έτσι. Όταν ήρθες αρχικά στην Ρουμτέκ σου είπα να μείνεις και να καθοδηγήσεις την τρίχρονη απομόνωση. Αλλά ο Κένπο πήγε στην Μπάκτσα έτσι αμέσως σε έστειλα μαζί του. Υπήρχε λόγος γι αυτό. Βλέπεις εσύ και εγώ έχουμε έναν συγκεκριμένο καρμικό σύνδεσμο. Όπου εισάγω το Ντάρμα, εσύ είσαι ο πρώτος που θα πας, σαν πιονιέρος. Αυτός είναι ο λόγος που παλαιοτέρα σε έστειλα με τον Κένπο. Γι αυτό τον λόγο πρέπει οπωσδήποτε να πας τώρα στην Δύση. Είναι σημαντικό και ευοίωνο για το μέλλον. Δεν μπορείς να αρνηθείς. Πρέπει να πας’.
‘Στην Ευρώπη θα πρέπει να δώσεις ευλογίες, ενδυναμώσεις και διδασκαλίες του Ντάρμα. Κάνε απλά αυτό που κάνει ο Κάλου Ρίνποτσε. Δεν θα πρέπει να παρουσιάζεσαι σαν ένας αμελητέος, ασήμαντος Λάμα, λες και είσαι ο κανένας. Ανάμεσα σε σένα και τον Κάλου Ρίνποτσε δεν υπάρχει η παραμικρή διαφορά. Για να έχεις πλήρη εμπιστοσύνη μπορώ να σου πω για το προηγούμενο κάρμα σου, το οποίο θα σου επιτρέψει να τα κάνεις τώρα όλα αυτά. Μπορώ να σου πω ποιος ήσουν σε προηγούμενες ζωές. Αλλά αν δεν θέλεις να ξέρεις τώρα, μπορώ να σου τα πω μια άλλη φορά’.
Απάντησα ότι σίγουρα δεν χρειάζεται να ξέρω και να μη μου πει τίποτα.
Ο Κάρμαπα συνέχισε λέγοντας: ‘Άπαξ και βρεθείς στην Ευρώπη, θα πρέπει να χτίσεις ένα ναό, ένα μοναστήρι, ένα κέντρο απομόνωσης και να διδάξεις το Ντάρμα. Δεν θα πρέπει να περιορίσεις την Νταρμική σου δραστηριότητα μόνο σε μια χώρα ή σε μια μικρή περιοχή. Εξάπλωσε το Ντάρμα παντού. Με αυτό τον τρόπο οι άνθρωποι θα έρθουν σε επαφή και θα αναπτύξουν εμπιστοσύνη στον Βουδισμό. Πρέπει να πας γρήγορα, επειδή ο καιρός είναι κατάλληλος και πρέπει να δρα κανείς την σωστή στιγμή. Οι άνθρωποι έχουν πολύ δυνατά συναισθήματα και η κατάσταση μπορεί να αλλάξει πολύ γρήγορα. Γι αυτό τον λόγο πρέπει να πας στην Δύση τώρα. Οι εποχές θα γίνουν ολοένα και πιο δύσκολες. Αν το Ντάρμα δεν εγκαθιδρυθεί παντού, θα λάβει χώρα αφόρητη δυστυχία, παρόμοια με την δυστυχία που βιώνουν τα όντα στα πεδία των κολάσεων. Αν καταφέρουμε να παρουσιάσουμε παντού το ντάρμα, αυτή η δυστυχία θα ελαχιστοποιηθεί. Πρέπει να εφοδιάσουμε τους ανθρώπους με την δυνατότητα να μπορέσουν να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους, να διακρίνουν μεταξύ θετικού και αρνητικού έτσι ώστε να μπορούν να δρουν με ένα θετικό τρόπο. Αυτό θα ωφελήσει στ’ αλήθεια τον κόσμο και αυτός είναι ο λόγος που σε στέλνω στην Δύση. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να ωφελήσεις αληθινά τα όντα και γι αυτό τον λόγο είναι ουσιώδες να παρουσιαστεί το Ντάρμα παντού’.
Ο Κάρμαπα συνέχισε: ‘Θα είναι πολύ δύσκολο να αποκτήσει το Θιβέτ την ανεξαρτησία του. Ακόμα και αν συμβεί αυτό, σίγουρα δεν θα γυρίσουμε πίσω. Θα μείνουμε εδώ, στην Ινδία. Επιπλέον, θα υπάρξει μια εποχή όπου θα εμφανιστούν μεγάλες δυσκολίες για τους τούλκου (ενσαρκώσεις μεγάλων δασκάλων) και δεν θα έχουν πια κάποιο μέρος να ζήσουν. Αν πας τώρα, θα μπορέσεις να δημιουργήσεις ένα μέρος στο οποίο μπορεί να ανθίσει η δραστηριότητά τους για το όφελος των όντων. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να χτίσεις αυτό το μοναστήρι.
Στο Θιβέτ το Ντάρμα θα επανιδρυθεί και σε ένα μικρό βαθμό οι άνθρωποι θα μπορέσουν να ασκηθούν και πάλι. Αλλά θα μπορούν να ασκούνται παράλληλα με την εργασία τους. Δεν θα μπορέσει να συμβεί όπως στο παρελθόν, όπου οι άνθρωποι μπορούσαν να επικεντρώνονται στην Νταρμική τους άσκηση. Γι αυτό τον λόγο, είναι πολύ πιθανό ότι θα είναι πολύ δύσκολο να εγκαθιδρυθεί και πάλι πλήρως το Ντάρμα στο Θιβέτ, έτσι δεν θα διαρκέσει εκεί για καιρό.
Στο Μπουτάν η κατάσταση είναι καλή, όμως, η σταθερότητά της για το μέλλον δεν είναι βέβαια. Στο Σικκίμ την στιγμή αυτή είναι πολύ καλά, αλλά το Σικκίμ σύντομα θα χάσει την ανεξαρτησία του. Και όσο αφορά την Ρουμτέκ, δεν θα παραμείνει όπως είναι τώρα.
Είναι πιθανό ότι τα ιερά κειμήλια που βρίσκονται στην Ρουμτέκ θα βρεθούν σε μεγάλο κίνδυνο. Αυτός είναι ο λόγος που σκέφτομαι να τα πάρω στην Δύση, όπου υπάρχει μεγαλύτερη σταθερότητα.
Υπάρχουν πολλά σημαντικά λείψανα και ιερά αντικείμενα εκεί. Θα υπερέβαλλα αν έλεγα ότι τα μισά από τα λείψανα που είχαμε στο Θιβέτ είναι τώρα στην Ρουμτέκ. Έχω συγκεντρώσει τα πιο σημαντικά ιερά αντικείμενα από παντού και το ένα τρίτο είναι σίγουρα εκεί. Μπόρεσα να τα σώσω και ούτε καν ένα πολύτιμο αντικείμενο δεν έχει μείνει στο Τσούρπου.
Στο μέλλον όμως υπάρχει κίνδυνος ότι θα χαθούν στην Ρουμτέκ. Γι αυτό τον λόγο ελπίζω να μπορέσω να τα διατηρήσω στην Δύση. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει οπωσδήποτε να χτίσεις ένα κατάλληλο μοναστήρι.
Θέλω να πάρεις από τώρα ένα μέρος από αυτά τα σημαντικά κειμήλια που είδες χθες, στην Δύση’.
Απάντησα ότι θα το ήθελα, αλλά αργά ή γρήγορα οι άνθρωποι θα με συκοφαντήσουν λέγοντας ότι ο λάμα Γκέντυν πήρε τα κειμήλια, γι αυτό είναι καλύτερο προς το παρόν να μείνουν στην Ρουμτέκ.
Μετά ο Κάρμαπα μου έδειξε πολλά αγάλματα συμπεριλαμβανομένων και των πιο ιερών που ακτινοβολούσαν από ευλογίες. Έδωσε έμφαση στο γεγονός ότι στο κοντινό μέλλον, θα πρέπει να πάρω σίγουρα αυτά τα κειμήλια στην Δύση για να εξασφαλίσω την ύπαρξή τους.
Μια μέρα ο Κάρμαπα έστειλε έναν μοναχό με το όνομα Τσόγκιαλ για να με πάει κοντά του.
Είπα στον μοναχό: ‘Όχι τώρα, πριν το χάραμα. Μπορεί να δει κανείς τα αστέρια στον ουρανό. Είναι νύχτα ακόμα’.
Ο Τσόγκιαλ μου εξήγησε ότι ο Κάρμαπα του ζήτησε να με φέρει αμέσως και έτσι θα πρέπει να πάω. Αρνήθηκα για μια ακόμα φορά, αλλά επέμεινε και είπε ότι θα με περίμενε μέχρι να πάω. Έτσι πήγα στον Κάρμαπα.
Κάθονταν σε μια μεγάλη καρέκλα στην ταράτσα μπροστά από το σπίτι του. Στην άλλη άκρη της ταράτσας βρίσκονταν μια παρόμοια καρέκλα. Ο Κάρμαπα μου είπε να την πάρω και να πάω να καθίσω κοντά του. Η καρέκλα ήταν πολύ βαριά για να την κουβαλήσω, έτσι ο ίδιος ο Κάρμαπα με βοήθησε να φέρω την καρέκλα.
Με προσκάλεσε να καθίσω κάτω και με ευλόγησε. Έβαλε και τα δυό του χέρια πάνω στο κεφάλι μου και απάγγειλε την προσευχή της γενεαλογίας: Ντόρτζε Τσανγκ, Τίλο, Νάρο, Μάρπα, Μίλα κλπ. Ο Κάρμαπα απάγγειλε αυτή την προσευχή τρείς φορές και μου είπε ότι τώρα είχε μεταφέρει όλη την μετάδοση και την ευλογία της γενεαλογίας. Έτσι έγινα ένας κάτοχος της γενεαλογίας του.
Μετά προσευχήθηκε στους προστάτες του Ντάρμα, τους Ντάκα και τις Ντακίνι πληροφορώντας τους ότι είχε περάσει όλη την μετάδοση σε μένα και ότι θα έπρεπε να με προστατεύουν και να με στηρίζουν. Και αυτό το απάγγειλε επίσης τρεις φορές. Ήμουν τόσο συγκλονισμένος που το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να κλαίω’.
Σκέφτηκα: ‘Τι λέει αυτός ο μεγάλος δάσκαλος;’ Και κοίταξα γύρω μου τρεις φορές για να σιγουρευτώ ότι δεν με είδε κανένας. Αισθανόμουν τόση αμηχανία που ο Κάρμαπα είχε δώσει όλη την μετάδοση σε μένα, έναν απλό λάμα και ότι μου έδινε τόση σημασία. Ήταν ένα σοκ για μένα.
Μέχρι τώρα πολύ σπάνια έχω μιλήσει γι αυτό το γεγονός, όταν ο Κάρμαπα με έκανε κάτοχο της γενεαλογίας του. Μου είπε τόσα πολλά πράγματα τότε. Η θύμησή τους μου φέρνει ακόμα και τώρα δάκρυα στα μάτια.
Μετά ο Κάρμαπα μου έδειξε φωτογραφίες όλων των ειδών των ναών και μοναστηριών, την μία μετά την άλλη και μου είπε ότι θα έπρεπε να χτίσω κάτι παρόμοιο στην Ευρώπη. Καθίσαμε έτσι μέχρι το χάραμα. Ο Κάρμαπα με συμβούλεψε πάνω σε τόσα πράγματα.. μετά έφεραν τσάι.
Αργότερα όταν ο Κάρμαπα ήλθε στην Ευρώπη δεν είχα ακόμα καταφέρει να χτίσω το ναό. Μου είπε όμως να μην στεναχωριέμαι και να μην απογοητεύομαι. Θα έπρεπε πρώτα να εδραιώσω ένα κέντρο απομόνωσης και μετά θα εμφανίζονταν φυσικά και όλα τα υπόλοιπα.
Ο Κάρμαπα μου είπε κατά λέξη: ‘Θα πρέπει οπωσδήποτε να χτίσεις ένα κέντρο απομόνωσης και θα μπορέσεις να το κάνεις αυτό. Θα πρέπει να χτίσεις ένα ναό και ένα κέντρο του Ντάρμα και θα μπορέσεις να το κάνεις και αυτό. Θα πρέπει να χειροτονήσεις πολλούς μοναχούς και να χτίσεις και ένα μοναστήρι για μοναχές και θα μπορέσεις να το κάνεις και αυτό επίσης’. Ο Κάρμαπα επανέλαβε τα παραπάνω αρκετές φορές.
Εκείνη την στιγμή σκέφτηκα: ‘Είμαι ένας γέρος άνδρας και ο Κάρμαπα μου έδωσε τόσες ευθύνες. Πως θα μπορέσω να τα καταφέρω;’ Ήμουν αποσβολωμένος. Ήταν αδύνατο να φανταστώ πως θα μπορούσαν να γίνουν όλα αυτά και δεν είπα τίποτα για όλα αυτά τα εγχειρήματα.
Όμως ο Κάρμαπα ήξερε την ίδια στιγμή τι σκεφτόμουν και είπε:
‘Θα ζήσεις περισσότερο από μένα. Παρόλο που είμαι νεώτερός σου, θα πεθάνω πριν από σένα. Και μετά θα πρέπει να μείνεις για να εκπληρώσεις αυτό το καθήκον. Σου μετέδωσα όλες τις απαραίτητες ευλογίες, δυνάμεις και ικανότητες. Έτσι θα μπορέσεις να τα εκπληρώσεις όλα.
Μετά την παρούσα μου ενσάρκωση και πριν το θάνατό σου, θα συναντηθούμε σίγουρα. Είμαι σίγουρος ότι θα αποβιώσεις μόνο μετά από αυτό. Σου έχω δώσει τώρα κάποιες ευθύνες. Μην σκεφτείς ότι δεν θα μπορέσεις να τα καταφέρεις. Αν δεν ήταν το κάρμα σου να τα καταφέρεις, θα ήταν αδύνατο σε κάθε περίπτωση.
Πίστεψέ με, ο καιρός είναι ώριμος και έχεις το σωστό κάρμα. Δεν θα έχεις καθόλου δυσκολίες. Αν έχεις έστω και μικρή εμπιστοσύνη στο όνομα του Κάρμαπα, θα μπορέσεις να εκπληρώσεις τα πάντα. Πίστεψέ με! Είμαι ο Κάρμαπα!
Οι ικανότητές σου για την εκπλήρωση όλων αυτών δεν προέρχονται από αυτή την ζωή. Προέρχονται από προηγούμενες ζωές. Οι δυό μας έχουμε δουλέψει μαζί για το Ντάρμα κατά την διάρκεια πολλών ζωών. Από κει προέρχεται το παρόν κάρμα σου. Είσαι σαν ένας πρωτοπόρος του έργου μου. Είναι το κάρμα σου να πας τώρα στην Ευρώπη. Ακόμα και αν ήθελες να πραγματώσεις την βουδική κατάσταση σε αυτή την ζωή, δεν θα ήταν δυνατό. Στο μέλλον θα συνεχίσουμε οι δυό μας να εργαζόμαστε για το Ντάρμα. Για δυό ακόμα ζωές θα συνεχίσεις να δουλεύεις μαζί μου. Μετά δεν θα χρειάζεται πια να ξαναγεννηθείς και θα φτάσεις στην πλήρη φώτιση.
Εγώ ο ίδιος θα εκδηλωθώ σίγουρα σε αυτό τον κόσμο ως ο Κάρμαπα για άλλες τρεις ή τέσσερες ζωές. Στην συνέχεια η δραστηριότητά μου θα εξαπλωθεί παντού, μέσα από πολλές εκδηλώσεις που δεν θα φέρουν όμως το όνομα του «Κάρμαπα».
Τα καθήκοντα που σου ανέθεσα δεν θα σου φέρον προβλήματα. Εμπιστέψου με. Είμαι ο Κάρμαπα, όχι ένα κοινό ον. Ξέρω ότι οι δραστηριότητές σου θα εκδηλωθούν φυσικά απλά και μόνο λόγω του κάρμα σου.
Και δεν χρειάζεται να ανησυχείς για το ποιος θα αναλάβει τα κέντρα στο μέλλον. Ο Σάμαρ Ρίνποτσε θα είναι εκεί και θα τα φροντίσει’.
Τότε ο Κάρμαπα μου έδωσε πολυάριθμες οδηγίες, πολύ περισσότερες από όσα έχω πει εδώ. Αλλά αυτά ήταν τα ουσιώδη σημεία τους.
Ο Λάμα Τζίγκμελα γνωρίζει αυτές τις οδηγίες. Ήταν πάντοτε μαζί με τον Κάρμαπα. Όπως και οι άλλοι πιο σημαντικοί μαθητές του Κάρμαπα, ο Τζίγκμελα ήταν πάντοτε κοντά του.
Όταν ο Κάρμαπα μου είπε να τα κάνω όλα αυτά δεν αισθάνθηκα ότι θα μπορούσα να τα εκπληρώσω. Είμαι ένα τίποτα, ένας γέρος άνδρας χωρίς καμιά ικανότητα. Και αυτός είναι ο λόγος που δεν υποσχέθηκα τίποτα στον Κάρμαπα. Καθόμουν απλώς εκεί και άκουγα.
Φεύγοντας από την Ρουμτέκ του είπα: ‘Μια φορά είπες ότι η Δύση είναι σαν το Ντεουατσέν. Οπότε θα είναι απλά σαν να πετά κανείς σε μια καθαρή χώρα’.
Αλλά ο Κάρμαπα αποκρίθηκε: ‘Μην το λες αυτό. Η Δύση δεν συγκρίνεται με το Ντεουατσέν, παρόλο που η ζωή εκεί είναι πάρα πολύ άνετη. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ανθρώπινο πεδίο.’.
Τελικά μου είπε: ‘Θα πρέπει πάντα να αποφασίζεις από μόνος σου και έχεις την πλήρη προσωπική μου υποστήριξη. Θα είμαι εκεί για σένα για να βλέπω πως τα πας και τι κάνεις. Μπορείς να είσαι βέβαιος για την ολοκληρωτική μου στήριξη. Επιπρόσθετα θα σου δώσω ένα γράμμα εξουσιοδότησης για να το πάρεις μαζί σου’.
Είπα στον Κάρμαπα ότι δεν χρειάζομαι τέτοιο γράμμα, αλλά μου είπε: ‘Όχι, θα έρθει μια εποχή που θα χρειαστείς αυτό τπ προσωπικό διευκρινιστικό έγγραφο και είναι καλύτερα να το πάρεις μαζί σου τώρα’.
Επέμενα: ‘Δεν το χρειάζομαι. Αν εσύ, ο Κάρμαπα, λες ότι όλα θα πάνε καλά, δεν χρειάζομαι έγγραφη εξουσιοδότηση’.
Στην πραγματικότητα αργότερα υπήρξαν δυσκολίες σχετικά με το ναό και το κέντρο απομόνωσης. Εκείνο τον καιρό ο Τζίγκμελα ήταν μαζί με τον Κάρμαπα στην Αμερική και του ανέφερε αυτά τα προβλήματα στην Γαλλία. Κατά συνέπεια ο Κάρμαπα έστειλε ένα γράμμα στο οποίο ανέφερε ότι τα πάντα θα πρέπει να γίνουν ακριβώς όπως αποφασίζει ο λάμα Γκέντυν. Δεν θα υπάρξουν περεταίρω συζητήσεις. Έγραψε ότι μου έχει δώσει την πλήρη ευλογία του και ότι οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να έχουν αμφιβολίες σχετικά με τις αποφάσεις μου.
Αυτός είναι ο τρόπος που κατέληξα με αυτό το γράμμα εξουσιοδότησης, το οποίο ο Κάρμαπα ήθελε να μου δώσει από την αρχή. Και όλα αναπτύχθηκαν πολύ καλά.
Ό,τι λέει ο Κάρμαπα, θα πραγματοποιηθεί.
Μπορεί να έχω ξεχάσει κάποιες από τις οδηγίες του Κάρμαπα. Αλλά όπως είπα και προηγουμένως ο Λάμα Τζίγκμελα τις γνωρίζει όλες. Μπορείτε να τον ρωτήσετε. Ήταν πάντοτε με τον Κάρμαπα, ζούσε στα δωμάτιά του, έτρωγε μαζί του, ήταν απλά πάντα μαζί του, ακόμα και όταν ταξίδευε. Γνωρίζω τον Τζίγκμελα από τότε που ήταν παιδί και, εντάξει σήμερα έχει μεγαλώσει. Ήταν παρών σε όλα τα σημαντικά γεγονότα. Μόνο όταν ο Κάρμαπα μου έδωσε την μετάδοση και με ευλόγησε πλήρως ήμουνα μόνος μαζί του.
Όλες οι προφητείες του Κάρμαπα βγήκαν αληθινές. Μερικές από αυτές δεν έχουν ακόμα αποκαλυφθεί, αλλά θα εκδηλωθούν σιγά σιγά..’
Μετάφραση από τα αγγλικά: Σοφία Κωνσταντινίδου, Ιούνιος 2004
Το Πολύτιμο Ντάρμα 